امروزه وسایل سرگرمی متنوعی برای کودکان موجود است . جای سؤال است که چگونه بگذاریم کودکان بازی کنند ؟ آیا بازی ابزار می خواهد ؟ کودکان ، با دست تهی چگونه بازی کنند ؟ با چه چیز سرگرم شوند ؟ به آن چیزی که سازنده جسم و جان ، عقل و هوش ، احساسات و عواطف اوست ؟ کودکان چگونه خود را مشغول کنند ؟ چرا بعضی از کودکان بد ادا و بهانه گیر می شوند ؟ علاج بد ادا بودن و بهانه گیری چیست ؟ آیا باید با نقل و شیرینی کودکان را ساکت کرد ؟ آیا باید کودکان را تنبیه کرد ؟ آیا باید روح تشنه کودکان را به وسیله ی هم بازی و اسباب بازی اشباع کرد ؟
کودکان باید در آینده ؛ چرخ عظیم جامعه ی خود را به حرکت درآورند و هر کدام مسئولیتی را عهده دار شوند . بازی با – هم بازی و اسباب بازی – کودکان ، الگوی چرخ عظیم جامعه ی فرداست . اگر از هم اکنون ، به تناسب مسئولیتی که کودکان باید عهده دار شوند ، اسباب بازی و هم بازی فراهم نماییم ، و روح بازی طلب کودکان را اشباع کنیم ، به آینده آن ها خدمت بسیاری کرده ایم.
برای مطالعه بیشتر:
خلاقیت در بازی
اسباب بازی مخصوص سنین مختلف
زندگی اجتماعی و بر دوش کشیدن بارعظیم مسئولیت ، تجربه ، توان و تدبیر می خواهد . این ها یک آن در انسان پیدا نمی شوند و به زمینه سازی نیاز دارد . کودک را نمی شود از همان دوره ی کودکی به سوی واقعیت ها هدایت کرد و در عین حال ، نمی شود کودک را از واقعیت ها به دور داشت . بازی – اسباب بازی و هم بازی – مقدمه رسیدن کودک به جهان واقعیت است . دنیای امروز به هر دلیلی که باشد ، در راه اشباع کودکان گام هایی را برداشته است . باید با دقت و درایت ، در این راه تلاش کرد و از طریق بازی ها و اسباب بازی های مناسب ، از کودکان امروز ، انسان های ایده آل فردا را ساخت . در کودکستان ها ، دبستان ها ، پارک ها و میادین ، همه نوع وسایل بازی وجود دارد . کودکان در منازل مسکونی خود ؛ دوچرخه ، عروسک و ماشین دارند و با آن ها سرگرم بازی می شوند . شاید علت تنوع وسایل بازی در کودکستان ها ، دوری مادر از بچه باشد . زیرا مادرانی که ساعت ها از اطفال خود دورند ، سعی می کنند که به نحوی این خلاء را پر کنند و البته موفق هم نیستند . امروزه تلویزیون برنامه های ویژه ای برای کودکان دارد که – حتی برای بزرگسالان هم سرگرمی خوبی است – تنوع برنامه های کودکان و اسباب بازی ها ی آن ها و توسعه ی امکانات برای بازی کودکان ، بیانگر توجه انسان معاصر به کودکان است .
اولیاء ، مربیان ، برنامه ریزان رادیو و تلویزیون و مدیران اموزش و پرورش ، باید به این نکته توجه نمایند که ؛ بازی کودکان نباید هدف باشد .
عکس ها ، تصاویر ، صحنه ها و ابزاری که به عنوان اسباب بازی در اختیار کودک قرار می گیرند ، نباید تأثیر سوء اخلاقی داشته باشند ، بلکه باید براساس اخلاق و انسانیت و کمال طرح ریزی گردد . نوع اسباب بازی هایی که کودکان انتخاب می کنند و بازی هایی که کودکان نسبت به آن ها گرایش دارند ، تأثیر به سزایی را در وضع روحیه و اخلاق و شخصیت کودک می گذارد . بازی ها و اسباب بازی ها هم متأثر از وضع روحی کودک هستند و هم مؤثر در وضع روحی کودک . به این جهت است که دختران عروسک بازی می کنند و گهواره می بندند و تمرین سرپرستی و تربیت اطفال را می کنند . بار ها دیده می شود که دو دختر خردسال ، به اصطلاح خودشان « مامان » بازی می کنند . یعنی یکی مادر و دیگری فرزند می شود . اما پسران به گونه ای دیگر بازی می کنند . آن ها « نهنگ بازی » و « ماشین بازی » می کنند . ساختمان می سازند ، صلح و جنگ راه می اندازند ، رئیس و مرئوس درست می کنند و … اگر بزرگسالان در بازی کودکان سهیم شوند و از این رهگذر سعی کنند به صورت غیر مستقیم ، مشارکت داشته باشند ، نتیجه بخش است . اما اگر بخواهند به گونه ای عمل کنند که کودکان احساس کنند که آزادی آن ها سلب می شود ، نا مطلوب است . لازم نیست اسباب بازی کودک ، اشیاء گران قیمت و پیچیده ای باشد ، که تهیه ی آن با توجه به وضع اقتصادی خانواده ممکن و یا به مصلحت نیست .
