همه چیز درباره ی درمان گوشه گیری در کودکان، نوجونان و بزرگسالان آورده شده است.
برای همه ی ما پیش آمده که لحظاتی نیاز به تنهایی و خلوت کردن با خود داشته باشیم.
در مواجه با مشکلات یا زمان تصمیم گیری و فکر کردن این تمایل به خلوت گزینی و گوشه گیری شدید تر می شود.
اما گوشه گیری در بعضی افراد یک خصوصیت بارز است به نحوی که دیگران در محیط های رسمی و غیر رسمی فرد را با همین ویژگی می شناسند.
درمان گوشه گیری
گوشه گیری به معنای تمایل دائمی فرد به خلوت گزینی و تنها بودن است که معمولا با خجالتی بودن همراه می باشد.
البته این بدان معنا نیست که فرد از وضعیت کنونی خود راضی بوده و از آن لذت می برد.
در بیشتر مواقع فرد گوشه گیر سعی در مقابله با گوشه گیری و انزوای خود داشته اما به دلیل خجالتی و کم رو بودن تلاش جدی در پیوستن به گروه های اجتماعی از خود نشان نمی دهد.
ارزیابی مثبت یا منفی از این ویژگی یعنی گوشه گیری تا حدی به زمان و فرهنگی که فرد در آن زندگی می کند بستگی دارد.
مثلا در فرهنگ آسیای شرقی که جمع گرایی و احترام در مقابل برون گرایی و استقلال ارجح می باشد، ممکن است خجالتی بودن فرد به عنوان یک ویژگی مثبت تلقی گردد.
اما در کل گوشه گیری و انزواطلبی مشکلات و پیامدهای بسیاری به همراه دارد.
