سبک دلبستگی چیست؟
سبک دلبستگی و اثرات آن، یکی از موضوعات حائز اهمیت در روانشناسی است که پژوهش های زیادی به بررسی آن پرداخته اند.
به زبان ساده، سبک دلبستگی عبارت است از شیوه ای که فرد در دوران کودکی، ارتباط خود با والد یا مراقب اولیه را درک کرده است و بر اساس آن دیدگاهی در مورد خود و مراقب (والد) بنا نهاده است.
این مساله از آن جهت از اهمیت ویژه ای برخوردار است که فرد بر اساس سبک دلبستگی خود، روابط آینده اش را نیز برنامه ریزی می کند و پیش می برد.
در حقیقت مناسبات ارتباطی شما در طول زندگی تان، بر اساس سبک دلبستگی اولیه تان پایه گذاری می شوند و می توان گفت این سبک، کل ابعاد زندگی شما را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
به عنوان مثال فردی که در دوران کودکی، مادرش را به عنوان مراقبی بی توجه و غیرمسئول درک کرده است.
به احتمال زیاد خود را به عنوان فردی نه چندان دوست داشتنی درک می کند که لایق توجه و عشق نیست و در روابط عاشقانه نیز مجذوب افراد طرد کننده و بی توجه می شود، تعارضات بیشتری را تجربه می کند و در تصمیم گیری ها دچار تردید مداوم است.
سکس تراپ کیست و چه کسانی به مشاوره ی جنسی نیاز دارند؟
چگونه می توانیم توجه و تمرکز کودک مان را افزایش دهیم؟
چگونه شادمانی گم شده را به وجودمان دعوت کنیم؟
چگونه آسیب های بعد از طلاق را ترمیم کنیم؟
روانشناسی اعتماد به نفس از دست رفته
سبک های دلبستگی چند نوع هستند؟
بر اساس پژوهش های “جان بالبی” در مورد متغیر سبک دلبستگی، سه سبک کلی قابل تعریف است که هر کدام ویژگی ها و عواقب مخصوص به خود را دارا هستند.
سبک دلبستگی ایمن
این سبک به عنوان ایمن ترین شیوه ی دلبستگی مطرح است که از آسیب های روانی، بیماری های روحی و مشکلات ارتباطی تا حد زیادی پیش گیری می کند.
افراد دارای این سبک دلبستگی، نسبت به سایرین اضطراب و افسردگی کمتری را تجربه می کنند، کمتر در روابط مسموم درگیر می شوند، ارزشمندی بیشتری برای خود قایل اند و از سلامت روان خوبی برخوردارند.
این افراد معتقدند دیگران تا حد یادی خوش نیت و قابل اعتمادند و در روابط عاطفی خود راحت هستند.
در حقیقت باید گفت این شیوه عبارت است از شکل دادن پیوندی حاکی از توجه، صمیمیت، حمایت و مراقبت بین مادر و کودک که بر اساس آن، کودک خود را خوب و دوست داشتنی و دیگران را نیز مهربان، قابل اتکا و حامی درک می کند.
سبک دلبستگی اضطرابی
عدم دریافت حمایت و مراقبت کافی و پاسخ گو نبودن مادر نسبت به نیازهای اساسی کودک، منجر به شکل گیری این سبک از دلبستگی خواهد شد.
افراد دارای این سبک، جهان را مکانی ناامن درک می کنند، دیدگاه شان در مورد خود، عاری از عشق و شفقت است، خود را به شدت سرزنش و مجارات می کنند و در روابط عاشقانه ترس از طرد شدن دارند.
این افراد، اگر چه ممکن است در بسیاری از روابط جدی باشند اما در روابط عاشقانه، به شدت شکننده و محتاط اند.
ترس از طرد شدن می تواند منجر به سرویس دهی های متعدد، سازگاری بیش از حد و از خودگذشتگی افراطی در این افراد شود.
آن ها که خود را لایق عشق نمی دانند، به شریک عاطفی شان می چسبند تا مبادا تنها رها شوند.
در روابط شغلی و موقعیت های تحصیلی نیز اضطرابی ها معمولا بهترین کارمندان و دانشجوها هستند.
آن ها به بهای جلب توجه و گرفتن تایید دیگران مبنی بر خوب بودن، نسبت به خود بی توجهی زیادی دارند.
این افراد غالبا کارفرمایی راضی و خوشحال و خودی ناراضی و خسته دارند.
سبک دلبستگی اجتنابی- دوسوگرا
در این سبک نیز، فرد بر اساس تجارب اولیه ای که با والد و یا مراقب اصلی خود داشته، افکار، عقاید، باورها و خاطرات خاصی را شکل می دهد و دیگران و جهان را محیطی ناامن برداشت می کند.
این افراد به سختی به دیگران اعتماد می کنند، برای ورود به روابط عاشقانه دو دل و مردد هستند و به دلیل دوسوگرایی افراطی، در برزخی به سر می برند که پر از تعارض و تردید است.
منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-کشف سبک دلبستگی، دریچه ای به زندگی واقعی (بخش اول)
