کار و کوشش اساس زندگی است. انسان با کار کردن است که خوراک و پوشاک و مسکن تهیه می‌کند. تمام صنایع و اختراعات شگفت‌انگیز در اثر کار و فعالیت انسان‌ها به وجود آمده است و ترقی و پیشرفت هر کشوری نیز به مقدار کار و کوشش آن کشور بستگی دارد. دنیا جای کار و کوشش است، نه جای تنبلی و تن‌پروری. خدا در قرآن می‌فرماید: «انسان جز به مقدار سعی و کوشش خود بهره‌ای ندارد.»
در تربیت فرزندان توجه به مسائل اقتصاد خانواده و عدم اسراف و تبذیر، اهمیت دارد. فرزندان باید بدانند که پول دسترنج پدر است که او در اثر کار مفید اجتماعی به دست می‌آورد. رعایت میانه‌روی، پرهیز از خواسته‌های غیرضروری و اجتناب از حرص و ولع مادی، پایه‌های تربیت صحیح است. فرزندان باید دریابند که انسان در مبارزه شدید خود برای بهبود زندگی، بیشتر احساس غرور می‌کند و بردباری و تلاش می‌تواند وضع مادی را بهبود بخشد. باید به کودکان یاد داد که بدون اجازه به اموال دیگران دست نزنند و نیز والدین باید صداقت اقتصادی داشته باشند و مسائل را از کودکان خود پنهان نکنند. اطفال باید نخست برای خود و سپس برای بقیه افراد خانواده و اجتماع احساس دلسوزی کنند و نباید در نگهداری لوازم و اشیاء زندگی بی‌توجهی نمایند.
ملاحظه‌کاری جنبه خاص دلسوزی است. دلسوزی بیشتر در افکار و مقصود انسان تجلی می‌کند، اما ملاحظه‌کاری در عمل ظاهر می‌شود. ملاحظه‌کاری در لباس و کفش را باید به کودکان آموخت تا نوبت به اشیای منزل و اموال عمومی و اجتماعی برسد. کودکان باید چنان تربیت شوند که بای خراب‌کردن وسیله‌ای، بدون سرزنش، احساس شرم کنند. در تربیت اقتصادی باید از وجود اطفال در خریدن چیزهایی از مغازه استفاده شود. آنها می‌توانند با پولی که در اختیارشان قرار می‌گیرد، خرید کنند. در بیشتر خانواده‌های امروزی، پول توجیبی فرزندان مانند خوراک و لباس و… امری اصلی و اساسی منظور می‌شود. پول را نباید در قبال انجام کاری از کارهای خانه به کودک داد، بلکه این امر، نوعی آموزش او در استفاده از پول است و اگر والدین می‌خواهند نتیجه خوبی از این آموزش بگیرند، بهتر است بیش از حد در مصرف پول توجیبی، کنترل و نظارت نداشته باشند. در حالی که طفل بزرگ می‌شود، پول توجیبی نیز باید بیشتر شود، به نحوی که مخارج و مسئولیت‌های اضافی را در بر گیرد؛ مخارجی مثل تفریحات سالم و سرگرمی‌های مناسب.
منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-تربیت اقتصادی کودکان هم مهم است
